Istorija organske poljoprivrede

Početkom 20. veka počelo je traganje za alternativnim postupcima u poljoprivredi. Austrijanac Rudolf Steiner 1924. godine, osniva biodinamički pokret. Prvo studira filozofiju, zatim biologiju, fiziku i hemiju. Početni postulat ovog pokreta je bio: biodinamička poljoprivreda mora da sa zasniva na mešovitom gazdinstvu, gde se kombinuje biljna i animalna proizvodnja. Njegov osnovni princip u poljoprivredi je bio da se ne može dati život zemljištu samo dodavanjem hemikalija u njega. U živi sistem zemljišta mora se dodati organska materija ojačana “kosmičkim silama” koje će uliti život u takav sistem. Iz tog razloga biodinamičari koriste biodinamičke preparate koji (veruje se) usmeravaju kosmičke sile u zemljište i time povećavaju njegovu plodnost i snagu (goveđi rog).
Biološki pokret osnovao je Hans Mueller u Švajcarskoj 1940-tih zasnovan na učenjima H. P. Rusch-a u Nemačkoj i još uvek je prisutan u zemljama nemačkog govornog područja.
Ranih 1960-tih godina raste zabrinutost za zdravlje ljudi i životnu sredinu zbog povećane upotrebe pesticida u poljoprivredi. U to vreme osniva se grupa Lemaire-Boucher u Francuskoj, a u SAD se pojavljuje interes za organsku poljoprivredu osnivanjem “New Alchemy Institute” i “Ecology Action”, organizacije koje pokušavaju da proizvode hranu sa smanjenom upotrebom vode, đubriva i bez pesticida. Poznata naučnica i prirodnjak Rachel Carson, 1962. godine objavljuje knjigu “Tiho proleće” (Silent Spring), koja objašnjava pogubne efekte DDT i drugih pesticida na životnu sredinu, a naročito na ptice i druge korisne organizme. Ta knjiga postaje najprodavanija u nekoliko zemalja, uključujući SAD i postaje ključni faktor u zabrani upotrebe DDT u SAD 1972 godine. “Tiho proleće” i njena autorka su označeni kao začetnici svetskog pokreta za zaštitu životne sredine.
Iste godine (1972) osniva se Međunarodna federacija pokreta za organsku poljoprivredu – International Federation of Organic Agriculture Movements (IFOAM). Brži razvoj organske poljoprivrede započinje razvojem analitičkih metoda ocene kvaliteta hrane, pritiskom potrošača i zelenim, ekološkim talasom. Tada IFOAM (1980) donosi osnovne standarde za organsku proizvodnju, koji su i danas osnova za sve naredne propise, bez obzira na modifikacije vezane za postupke u okviru organskih tehnologija.